ความชราเป็นองค์ประกอบสำคัญของการตายของเซลล์ปมประสาทเรตินอลในโรคต้อหิน และแนวทางใหม่ๆ สามารถกำหนดเป้าหมายได้เมื่อออกแบบวิธีการรักษาใหม่ๆ สำหรับผู้ป่วยโรคต้อหิน การเปลี่ยนแปลงของการถอดรหัสและเอพิเจเนติกส์ที่เกิดขึ้นในเรตินาที่มีอายุมากขึ้น ทำให้เนื้อเยื่อจอประสาทตาเกิดการเปลี่ยนแปลงของเอพิเจเนติกส์และการถอดเสียงที่คล้ายคลึงกับอายุตามธรรมชาติ
ในเนื้อเยื่อเรตินาที่ยังอายุน้อย ความเครียดซ้ำๆ ความชราเป็นกระบวนการสากลที่ส่งผลต่อเซลล์ทั้งหมดในสิ่งมีชีวิต ในดวงตานั้นเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับกลุ่มโรคทางระบบประสาทที่เรียกว่าต้อหิน เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของประชากรสูงอายุทั่วโลก การประมาณการในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าจำนวนผู้ป่วยโรคต้อหิน (อายุ 40-80 ปี) จะเพิ่มขึ้นเป็นมากกว่า 110 ล้านคนในปี 2583 ความสำคัญของการวินิจฉัยและการป้องกันตั้งแต่เนิ่นๆ ตลอดจนการจัดการโรคที่เกี่ยวข้องกับอายุโดยเฉพาะตามวัย ซึ่งรวมถึงโรคต้อหินด้วย การเปลี่ยนแปลงของอีพิเจเนติกส์ที่เราสังเกตเห็นบ่งชี้ว่าการเปลี่ยนแปลงของระดับโครมาตินนั้นได้รับมาในลักษณะสะสมตามความเครียดหลายครั้ง สิ่งนี้ทำให้เรามีหน้าต่างแห่งโอกาสในการป้องกันการสูญเสียการมองเห็น หากและเมื่อตรวจพบโรคตั้งแต่เนิ่นๆ